De eerste maand

Lieve allemaal,

Wat gaat de tijd ongelofelijk snel! Ondertussen wonen we al een maand met z’n drietjes in Ethiopië. We praten jullie graag bij over onze belevenissen hier.

In ons vorige verhaal vertelden we jullie al dat we bezig waren om onze hele huisraad bij elkaar te verzamelen. Ondertussen is dit aardig goed gelukt, we hebben eigen alle grote meubels (zelfs 2 logeerbedden, wees welkom!) op een eettafel na. Tot die tijd eten we elke avond met ons bord op schoot, zonder tv ;-). Het is heel fijn dat ons huis steeds meer ingericht is, dat helpt echt om er ook echt een ‘thuis’ van te maken. We hebben bijna alle spullen via de website gevonden waar we vorige keer over vertelden, maar een baby-bedje kwamen we daar niet tegen. Dus zijn we de lokale meubelboulevard afgelopen (lees: een rijtje kleine donkere schuurtjes met meubels in wording langs een grote, luidruchtige en stinkende weg) op zoek naar een baby bedje. Al deze meubelmakers hadden een eigen fotoboek met alle bestellingen die ze ooit eerder hadden gemaakt. Bij één van hen stond er ook een bedje in het boek. Maar bestellen vanaf een foto is natuurlijk anders dan een bedje wat je ook al echt kunt zien als het af is. En, ondanks onze uitvoerige uitleg, tekeningen en beschrijvingen is het natuurlijk toch ietsje anders geworden dan dat we hadden afgesproken. Maar, het matras wat we bij de Ikea hadden gekocht en meegenomen vanuit Nederland past erin, en Lisa slaapt er heerlijk in. Geen klachten dus!

In deze eerste maand zijn er veel dingen die ons opvallen, en we merken vooral dat Ethiopië echt wel anders is dan de andere Afrikaanse landen waar we eerder zijn geweest. Een van de opvallendste dingen die maken dat Ethiopië ‘anders’ is, is het feit dat ze een eigen taal met een eigen schrift hebben; Amhaars. Van zowel het schrift, als de woorden, kunnen we nog weinig maken. Zelfs voor het zeggen van ‘hallo’ zijn er drie verschillende manieren. We zijn echt van plan om op taalles te gaan, misschien kunnen we er dan ooit iets van maken. Al hebben we daar weinig hoop op, het is écht een hele moeilijke taal. Naast de eigen taal (er worden nog veel meer verschillende talen gesproken in Ethiopie, ongeveer 30% van de ongeveer 100 miljoen inwoners spreekt Amhaars), volgen veel mensen in Ethiopië ook een uniek geloof; het Ethiopisch orthodoxe christendom. Wij hebben ons nog veel te weinig kunnen verdiepen in dit geloof om uit te kunnen leggen hoe het precies zit, maar wat vooral heel erg opvallend is, is de kalender die de volgers van dit geloof aanhouden. Volgens de Ethiopische jaartelling is het nu het jaar 2008, oud en nieuw is in september en ook alle Christelijke feestdagen vallen anders. Zo viert men kerst in januari, en was het toen wij hier aankwamen, het laatste weekend van april, het Ethiopisch paasfeest. Niet alleen in de jaarkalender, ook in de dagelijkse tijdsaanduiding volgen Ethiopiërs een voor ons nieuw systeem. De dag begint ’s morgens om 6 uur, dat is dus 12 uur. 7 uur ’s morgens is één uur en zo telt men door. 12 uur ’s middags in de Europese telling is 6 uur voor de Ethiopiërs, en 6 uur ’s avonds is 12 uur… Volgen jullie het nog? ;-) Voor ons zorgt dit ook nog regelmatig voor verwarring en we proberen nu bij het maken van een tijdsafspraak steeds maar beide tijden te noemen, tot nu toe is het (nog) niet mis gegaan!

Al deze verschillende ‘uniekheden’, in geloof, taal en cultuur, maken dat het volk heel eigen en waardig overkomt. In Oeganda en Malawi merkten we vaak dat de welgestelde klasse van de bevolking vaak wat ‘ver-Westerde’, hier lijkt de invloed van de Westerse wereld kleiner.

Een ander punt wat maakt dat Ethiopië heel ‘eigen’ overkomt, is dat heel veel goederen lokaal geproduceerd en verkocht worden. De Ethiopische overheid houdt de importmarkt behoorlijk gesloten en wil vooral de lokale productie beschermen en promoten. Zo hebben we vooralsnog nergens Lays chips of Nestle chocolade gezien maar verkoopt onze buurman 50 meter verder wel Ethiopische wijn en wordt op elke straathoek de Ethiopische frisdrank Ambo verkocht. Al deze observaties op het eerste gezicht maken ons erg nieuwsgierig om nog veel meer te gaan ontdekken en mensen te ontmoeten waarvan we kunnen leren hoe het allemaal precies zit en werkt.

Waar we ook zeker nog meer over te weten moeten en willen komen, is de strenge regelgeving en bureaucratie in Ethiopië. In tegenstelling tot Malawi en Oeganda, waar we met een grote glimlach en een vriendelijk gesprek een heel eind konden komen als het om het nakomen van de gestelde regelgeving ging, lijkt er in Ethiopië geen ruimte voor uitzonderingen en het vrij interpreteren van de regels. Deze week kwamen we erachter dat bestaande regels ook opeens, per direct, kunnen veranderen. Jan is vorige maand Ethiopië binnen gekomen met een business visum, wat vooraf in Nederland speciaal is aangevraagd, omdat een gewoon toeristenvisum niet overgezet kan worden in een werkvergunning. De organisatie waar Jan voor werkt is hard bezig om alle stappen die nodig zijn om een werkvergunning aan te vragen, uit te voeren. Deze week ging Jan nietsvermoedend naar het immigratie kantoor om onze visa, het business visum van Jan, en de toeristenvisa van Marieke en Lisa, te verlengen. Helaas bleek toen dat er sinds vorige week besloten is dat een businessvisum maar één maand geldig is en niet verlengd kan worden. Jans visum verliep afgelopen zaterdag en zijn werkvergunning is nog niet rond… Jan is dus zaterdag uit Ethiopië vertrokken en wacht nu in Kampala, Oeganda tot er een nieuw tijdelijk business visum voor hem geregeld is. Met een beetje geluk is dit aankomende vrijdag rond en kan Jan weer vanuit Ethiopië werken totdat alle stappen voor de werkvergunning voltooid zijn. Omdat Marieke en Lisa een toeristenvisum hadden die wél verlengd kon worden, hoefden zij gelukkig niet het land uit. Hopelijk zijn we eind deze week weer met z’n drieën en kan de hele visum procedure snel worden afgerond!  

De afgelopen tijd hebben we van veel van jullie vragen gekregen wat wij merken van de droogte en honger hier in Ethiopië, waar in Nederland veel aandacht voor is de laatste tijd. Ongeveer 10% van de bevolking, dat komt neer op bijna 10 miljoen mensen, hebben onvoldoende te eten volgens de laatste schattingen van de VN. Als gevolg van El Nino was er vorig jaar zomer grote droogte waardoor de oogst van afgelopen jaar voor veel boeren is mislukt. Nu, in deze maanden begint in Ethiopië het nieuwe plant seizoen. Het regent nu genoeg en het is mooi groen hier, maar juist dit seizoen is pittig voor de Ethiopische boeren. De beperkte voorraden van afgelopen jaar raken namelijk op en de nieuwe oogst laat nog een aantal maanden op zich wachten. Dat er nu aandacht voor is, is dus logisch, maar de droogte die de oorzaak is van de hongersnood, is al weer een tijdje achter de rug. Sterker nog; we hebben in onze eerste weken hier bijna elke dag een flinke stortbui gehad.  In een moderne stad als Addis Ababa gaat de hongersnood langs de meeste mensen heen. Rondom Addis was er voldoende regenval en een groot deel van de stadsbevolking heeft geen probleem om iets meer geld voor het eten neer te leggen. Helaas is die luxe voor een groot deel van de bevolking op het platteland niet weg gelegd en dat is precies waarom er nu in Nederland aandacht wordt gevraagd voor hulpacties.

Nou, ondertussen zijn jullie weer op de hoogte van wat er hier speelt!

Lieve groeten,

Jan, Marieke en Lisa