Daar zijn we weer!

Daar zijn we weer!

Hallo allemaal,

Het is tijd voor ons eerste bericht uit Malawi, we zijn er!

Na een aantal heel gezellige, drukke afscheidsweken zijn we in één keer uit ons Nederlandse en in het Malawiaanse leven gestapt. Het is ongelofelijk hoe snel die switch gaat. We vergeleken het samen met zo’n grijpapparaat van de kermis; alsof je wordt opgepakt en een paar seconden later totaal ergens anders wordt los gelaten. In één keer lijkt die andere wereld ook heel ver weg.

Misschien komt dat doordat alles hier ons zo bekend voor kwam, we hebben de neiging om Malawi erg te vergelijken met Oeganda. Natuurlijk is het een heel ander land, maar vanaf het allereerste begin vallen ons vooral de overeenkomsten op. De vrouwen op straat die van alles op hun hoofd en kinderen op hun rug dragen, de stalletjes met groenten langs de weg, de busjes volgeladen met mensen en hun spullen. Ook de mensen en de manier waarop alles hier gaat gaf ons een groot gevoel van herkenning. Iedereen is benieuwd wat je hier komt doen, geinteresseerd en vriendelijk. Mensen nemen voor alles de tijd, en dat sommige dingen daardoor soms ook wel erg lang duren nemen we eigenlijk voor lief. Het is een heerlijk idee dat we gewoon twee jaar de tijd hebben om dit land helemaal te leren kennen, contacten met mensen op te bouwen en samen een mooie tijd tegemoet te gaan.

Dat opbouwen van ons leven hier begint gelijk nu al. Meteen de dag na aankomst is Jan hard aan het werk gegaan en afgelopen week heeft Judith, Jans voorganger, hem alles uitgelegd over het werk. Er komt veel op hem af, de baan is heel veelzijdig en dat betekent dat hij dus ook van veel dingen af moet weten en veel verschillende dingen moet regelen. Judith is afgelopen donderdag vertrokken, dus vanaf nu is Jan officieel de nieuwe Regiocoordinator van Be More in Malawi.

Het gevoel wat we zonet beschreven, dat we opeens in een nieuw leven zijn gestapt, komt ook doordat we eigenlijk in een keer niet alleen in Judiths werk, maar ook in haar leven zijn gestapt. Haar auto is nu onze auto, en sinds donderdag wonen we in haar/ons huis. We zijn hier heel blij mee, het is een leuk, knus huisje zo’n 10 minuten rjden van het centrum van Zomba. Het huis heeft een aparte zit- en eethoek, twee slaapkamers, een klein kantoortje, een keuken en een badkamer. Het huis is het enige in een ommuurde tuin, een compound. De tuin is enorm, we weten nog niet zo goed wat we moeten met al deze ruimte. Waar we erg aan moeten wennen, en wat ook echt een verschil is met ons leven in Oeganda, is dat het hier verstandig is om beveiligers bij je huis te hebben. Judith had deze ook, dus zij blijven nu voor ons werken. Het is een veilig idee dat er altijd iemand bij ons huis is om alles in de gaten te houden, maar wat nog wel wennen is, is het feit dat we nu ‘personeel’ hebben. Het geeft ons een ongemakkelijk gevoel dat er iemand is die ons bij thuiskomst helpt de auto uit te laden, die de planten water geeft en zelfs ongevraagd onze auto wast terwijl wij aan het ontbijten zijn. Naast beveiligers had Judith ook een schoonmaakster, die een keer in de week schoonmaakt en de was doet. Vooraf in Nederland was ons idee om zelf geen personeel in dienst te nemen, we mankeren tenslotte zelf niets aan on ze handen. Toen we hier echter een paar dagen waren, kwam de schoonmaakster naar Marieke toe en vertelde dat ze het geld zo hard nodig heeft om haar kinderen te onderhouden. Dat gaf ons ook een ongemakkelijk gevoel; mensen hebben het hier helemaal niet breed en als wij ze werk en dus inkomen kunnen verschaffen is dat voor hen heel gunstig.Voor het geld hoeven we het niet te laten, ze komt een ochtend werken voor € 2,50. Toch voelt het nog erg ongemakkelijk, misschien is het een kwestie van wennen, misschien kunnen we in de komende tijd ook een andere werkplek voor haar vinden.

Naast het werk en het huis van Judith, heeft zij ons ook voorgesteld aan haar vrienden. Afgelopen weekend had zij bij wijze van afscheid een weekendje georganiseerd in het zuiden van Malawi, in Thyolo. Hier zijn enorme theeplantages, opgezet door de Britten in de koloniale tijd. Het huis waar wij verbleven stamt uit deze tijd, oude badkamers, grote slaapkamers, een veranda en een enorme tuin. De kamers waren sfeervol ingericht, echt een luxe voor Malawiaanse begrippen. Tijdens dit weekend hadden we wel wat moeite met alle luxe, we zijn zondag naar een ander oud huis op de thee plantage geweest wat nu dienst doet als hotel. Dit is echt een enorm luxe landhuis met luxe, dure hotelkamers, We hebben hier ge-high-teaed, wat heerlijk was, maar toch ook wel moeilijk te plaatsen in de context van Malawi. Een dag eerder waren we samen naar de begrafenis van de broer van Joy geweest. Joy is de lokale program-manager van Be More en om hem ons medeleven te betuigen zijn we naar de begrafenis geweest. Dit was een indrukwekkende gebeurtenis. Letterlijk het hele dorp was uitgelopen om bij deze plechtigheid aanwezig te zijn. Er zaten zeker 200 vrouwen in stilte op de grond. Marieke is daarbij gaan zitten. Jan mocht mee naar achter het huis, waar de mannen bij de kist zaten waar de pastoor en het kerkkoor een dienst verzorgden. Nadat de dienst was afgelopen begeleidde alle aanwezigen de overledene naar de begraafplaats. Ook dit gebeurde in totale stilte. Heel indrukwekkend. Wat het meest indruk op ons maakte was het intense verdriet wat een aantal vrouwen toonde toen de overledene werd weggebracht. Zij stortten letterlijk in elkaar van verdriet.

Het verschil tussen de Malawiaanse wereld zoals op de begrafenis en de luxe zoals op de theeplantage voelt vaak wat ongemakkelijk. Dit grote verschil tussen arm en rijk en het continu switchen tussen deze twee werelden, is wel iets waar we onze eigen weg in zullen moeten vinden de komende tijd.

Verder zullen we de komende tijd ook bezig zijn om ons huis verder in te richten en de omgeving nog beter te leren kennen. Marieke is ondertussen ook begonnen met het zoeken naar werk, de komende weken heeft ze aantal gesprekken met verschillende organisaties. Genoeg te doen dus de komende tijd, we houden jullie op de hoogte!

Groetjes Jan en Marieke