Het is er toch van gekomen….

Hallo lieve allemaal in het koude Nederland,

Hier een berichtje van ons in het verre, meestal zonnige Oeganda, de parel van Afrika.

Na een lange reis met het vliegtuig, we hadden in Nederland twee uur vertraging, dus even goed in spanning gezeten of wij de overstap met Entebbe wel zouden halen, dat is gelukt omdat wij in Istanbul gelijk werden opgevangen en zowat het vliegtuig naar Entebbe in geduwd werden, konden wij onze Marieke en Jan om twee uur `s nachts in onze armen sluiten, dat was heel erg fijn. Daar stond onze chauffeur al klaar om ons na een uur rijden bij het huisje van Marieke en Jan af te zetten.

Onze indruk van hun huisje was even slikken, knus, niet zo klein maar heel anders dan wij gewend zijn, de vloeren zijn van beton, maar wel alles netjes. Na lekker, maar wat onrustig (door de brullende moskee en blaffende honden) geslapen te hebben, zijn wij na het ontbijt door de wijk naar het werk van Marieke gelopen bij Fawe. Daarna zijn we gelijk doorgelopen naar Jans werk bij ASOD en hebben kennis gemaakt met John, de Oegandese arts die dit heeft opgezet.

De problemen en zorgen die hier zijn lezen jullie regelmatig van Jan en Mariek, dus dat laat ik nu achterwege.

Op Aad en mij heeft dit een hele grote indruk achter gelaten, je leest er over, je kijkt de foto`s je skypt er over. Maar nu we het zelf hebben gezien gehoord geroken en ervaren, kan ik wel vertellen dat het zeer heftig is. De slaapzalen zijn hokjes waar wij de dieren in doen, met stapelbedden waar 19 meisjes in kunnen slapen, bij de jongens net zo, een gat in de grond om als wc te gebruiken en alles wat John er bij vertelde, was en is nog steeds heftig.

De armoede is daar, en in de wijk van Jan en Marieke heel erg groot, alles loopt op straat in de zon hun koopwaar aan te bieden, kindjes op straat in kledij wat wij niet in de zak durven te doen. Koeien, geiten, mannen op hun brommers die rond rijden, ze willen je daar ook op vervoeren (dat zijn de boda boda`s), erg aangrijpend voorons.

Onze Jan en Mariek zijn hier al snel aan gewend, zo gemakkelijk als zij hier mee omgaan, iedereen begroeten; zij voelen zich hier helemaal thuis.

De kinderen roepen je ook na en zwaaien naar je; je bent als blanke hier een bezienswaardigheid.

`s Avonds zijn wij met zijn vieren wezen eten in een restaurant verderop, het ene moment loop je nog een armoedige wijk, het andere moment in best wel een mooie wijk met een leuk restaurant met lekker eten, dat hadden wij wel verdiend na zo`n dag.

Nu even in het kort wat wij de dagen hierna hebben gedaan met wat foto`s, anders wordt het een te lang verhaal om te lezen, en jullie horen dat nog wel.

Na een bloedstollende autotocht van 5 uur waarna vooral Lizette het niet meer had, zijn we op safaritour gegaan.

We zijn naar een wild park geweest en hebben daar herten, nijlpaarden, veel apen krokodillen, olifanten, giraffen en hyena`s gezien.

’s Middags hebben we een vaartocht over de Nijl gemaakt en zijn we bij de watervallen geweest. We hebben twee nachten in de mooie Sambiya Lodge gelogeerd gezwommen in het zwembad wat daarbij hoorde. We hebben kerst gevierd bij een Nederlandse vrouw, Ineke, die al 15 jaar in Afrika woont. Op kerstavond was er een kampvuur met bbq en zongen we kerstliedjes met Engelsen, Chinezen en zeker 20 Hollandse mensen. Erg leuk.

De andere dag hebben we grotten bezocht, gewandeld, twee uur geschuild voor de regen (bij lieve Oegandese mensen die met 8 kinderen in een klein huisje met muren van koeienpoep wonen) en `s avonds kerstkalkoen met al die Hollanders gegeten. Wat een verschil.

De dag erna zijn wij naar het kratermeren gebied geweest, weer in zo leuk huisje, twee naast elkaar. We hebben een grote wandeling gemaakt om uiteindelijk bij de Top of the World uit te komen, geweldig een heel mooi uitzicht, een prachtig gebied. Bij ons huisje zat een aap voor onze voeten die een banaan kwam halen, we sliepen bij een meer vol krekels en kikkers, drie keer zoveel en zo hard als bij ons. Helaas niet slaapverwekkend.

Vandaag na een 5 uur durende rit met de bus naar het huisje van Jan en Marieke aan gekomen, heerlijk rustig nu. Aad en Marieke zijn aan het koken, Jan doet de was en Lizette schrijft jullie dit verhaal. Tot zover.

Lieve mensen, wij hopen dat jullie een fijne kerst hebben gehad, en wensen jullie een goede jaarwisseling en een gezond 2011 toe.

Tot gauw.

Heel veel lieve groetjes van Jan, Marieke, Aad en Lizette