Relaxen aan de kust en crossen door de bossen

De afgelopen weken was het weer vooral vakantie hier in Afrika. Eerst moesten we weer gedwongen het land verlaten. We zijn namelijk in Oeganda op een toeristen visum om de trage bureaucratie hier te voorkomen. Dit betekent dat wij, heel naar, elke drie maanden op vakantie ‘moeten’ naar het buitenland. De vorige keer was het naar Rwanda met Yvonne, dit keer naar Kenia met Inge en Ronald.

Van tevoren hadden we gehoord dat we moesten oppassen in Nairobi, de enge, criminele hoofdstad van Kenia. Maar eenmaal in Nairobi bleek het eigenlijk een hele hippe stad te zijn. Het is er heel veel moderner dan Kampala met hele goede koffie, croissantjes en hippe winkel centra die je zo in Europa zou kunnen vinden. Dat was wel even genieten dus!

Na een half jaar zonder echte zee vonden we het een goed idee om naar de Keniaanse kust te gaan. Om te voorkomen dat we niet heel de week in een hobbelige bus zouden zitten hadden we heel luxe een vlucht geboekt naar het eiland Lamu. Dit is een oud Swahili stadje met invloeden vanuit het Midden-Oosten, India en Afrika. Zelfs de mensen zijn er heel gemixt! Lamu is mooi oud stadje met een hoofdstraat van 1,5 meter breed, heel veel ezels, en mooie dakterrassen waar je een zeebriesje kan oppikken in de avond hitte. Dit eiland is zeer Islamitisch en behalve in één restaurant én de politiekantine is er nergens alcohol te krijgen. Dat werd trouwens wel goed gecompenseerd door de vele verschillende, superlekkere fruitshakes die vers voor ons geperst werden.

Naast het mooie stadje heeft het eiland ook schitterende witte stranden met helderblauw water en blowende, kathblaadjes kouwende, Hakuna Matata roepende, rasta schippers die je met hun ouderwetse dhow zeilboot graag naar een onbewoond eiland willen meenemen. Natuurlijk hebben wij dit ook gedaan, erg relaxed en met een heerlijk BBQ aan boord, die werd klaargemaakt terwijl wij konden relaxen op een helderwit strand van een onbewoond eiland. Heel vervelend ;-)

Na ons bezoek aan Lamu hadden we nog niet helemaal genoeg van de kust, we zijn met een hobbelende bus langs de kust in zuidelijke richting naar Mombasa gereden, waar we heerlijk een middag aan het strand en zwembad hebben gelegen. Hierna vlogen we, heel decadent, in 40 minuten vliegen (in plaats van 8 uur bus) weer terug naar Nairobi. Nadat we met Ronald en Inge stierenballen, krokodil , kameel, struisvogel en heel veel andere vleessoorten hadden gegeten, was het tijd om afscheid te nemen, hun vakantie zat erop! De volgende dag hadden wij samen nog een dagje luxe winkelen en lunchen in de Westgate shopping Mall, waar we bijna even zouden vergeten dat we in Afrika waren. Luxe winkels van Adidas, Nike en Converse, en superdeluxe dingen als bonbons, roomijs en vers gebak. Ook als je om je heen keek was het merendeel van de mensen blank, een vreemd uitstapje zo midden in Afrika.

Na maar liefst 3 dagen werken gingen we afgelopen donderdag opnieuw een lang weekend op paasvakantie samen met een collega van Marieke en zijn vriendin. Ook deze vakantie was van tevoren spannend want we gingen zelf rijden op de Oegandese wegen vol gaten en roekeloze boda boda taxibrommers. Via onze kleine vriend Gordon, hadden we goedkoop een grote 4x4 Toyota Landcruiser Prado weten te regelen. Met deze auto gingen we het zuidwesten van Oeganda verkennen. Jans collega, Charity, kon ook mee omdat we vlak langs zijn huis zouden rijden. Charity was met kerst naar huis geweest, maar daarvoor had het 3 jaar geduurd omdat hij geen geld (20 euro) voor het vervoer heen en weer naar Kampala had. Voor ons was het een erg mooie gelegenheid om te zien waar hij is opgegroeid, en wat een verschil het nu voor hem is om in Kampala te wonen en door ASOD de mogelijkheid te hebben om op de universiteit te studeren. Hij had niet verteld dat hij zou komen, dus het was een enorme verrassing voor zijn familie. En als je dan ook nog blanke vrienden meeneemt, moet er natuurlijk een groot feestmaal worden klaargemaakt! We kregen eerst een rondleiding door de heuvels rondom Charity’s huis en moesten natuurlijk ook even kijken bij de plaatselijke ‘brouwerij’ voor Waragi, een supersterk spiritusachtig drankje van bananensap. De mannen uit het dorp hadden een ingenieus systeem gebouwd van een leeg olievat boven een hoopje smeulende kolen waarmee ze de alcohol uit het bananensap destilleren en een jerrycan bijna pure alcohol overhouden. Je moet wat over hebben voor je dagelijkse borrel..

Naast het bezoek aan Charity hebben we ook veel van de supermooie en gevarieerde omgeving gezien. In het savanne land van Queen Elizabeth Nationaal park steken de olifanten, bavianen en antilopen gewoon voor je auto over terwijl je in het dampende, bergachtig Bwindi National park weer een super groen tropisch regenwoud hebt. Dit park is ook één van de weinige plekken in de wereld waar je gorrilla’s kunt zien, maar de $ 500 die hiervoor gevraagd word vonden we toch een beetje te duur. Wij hebben het daarom gehouden bij het spotten van chimpanchees die, nog meer dan gorrila’s, voor 98,3 % dezelfde genen als mensen hebben. Erg gaaf om deze beesten in het wild te zien!

Met dank aan onze auto konden we nog genieten van een extra dagje vakantie. Had onze auto het zondag nog heel knap gedaan in een enorme modderpoel waar andere busjes in bleven steken, maandag hadden we 2 keer een lekke band (dat was wel te verwachten gezien alle hobbels en diepe kuilen). Ook hadden we per ongeluk een verkeerde afslag genomen, waar door we in het uiterste zuid-westen van Oeganda stonden. Geluk bij een ongeluk waren we toevallig in de buurt bij Lake Bunyoni, een supermooi gebied waar het ook niet erg was om een nachtje langer te moeten slapen.

Na een lange rit over de asfaltweg terug waren we dinsdagavond weer veilig in Kampala. Deze ritten waren een mooie test voor volgende week , dan gaan we met Jans vader en Freek opnieuw een klein rondje Oeganda rijden. Tussen de tripjes door proberen we ook nog hard te werken want de tijd in Oeganda gaat veel te snel!