Winkelen in Oeganda

Nu we al een tijdje in Oeganda zijn zouden we bijna vergeten dat veel dingen hier toch echt wel anders gaan dan in Nederland, omdat het nou eenmaal snel went. Iets wat hier een stuk anders verloopt, minder georganiseerd en gestructureerd, is winkelen

Voor onze dagelijkse boodschappen gaan wij meestal naar de markt. Op een kwartiertje lopen van ons huis zit Kalerwe; de goedkoopste groentemarkt van Kampala; zeg maar de openlucht verswaren Aldi. In plaats van dat alles in dozen staat, zoals bij de Aldi, ligt op Kalerwe alles op en tussen stoffige of modderige plankjes. Er is niet zo een duidelijke ingang van de markt. Al een paar honderd meter voor de markt vind je langs de weg mensen met een stukje plastic op de grond waar hun uien, tomaten, kool, paprika’s en allerlei soorten knollen zijn uitgestald. De auto’s razen op een paar meter afstand voorbij en voorzien de groenten van een laagje stof en uitlaatgassen. De marktlui zijn altijd blij om blanken te zien en van alle kanten wordt je begroet. 'Mzungu, first come and buy my Matooke..' (hartige groene bananen). Niet iedereen op de markt is echter heel actief, de mensen maken hele lange dagen, en natuurlijk ben je om een uur of 5 ’s middags dan wel hard aan een middagdutje toe. Dus gebeurt het regelmatig dat we eerst de eigenaar van de kraam (kleedje) wakker moeten schudden voordat we tot de handel over kunnen gaan. Of een behulpzame collega van het naastgelegen kraampje rekent voor haar af, zodat ze echt ‘slapend rijk’ kan worden ;-)

De meest lokale dingen zoals Matooke en Casava kopen we meestal niet, dat eten we al genoeg op ons werk. Ook de vleesafdeling laten we meestal lekker links liggen. Hier vind je geen keurig verpakte stukjes vlees in een plastic bakje. Grote lappen koe en geit, soms met de staart er nog aan, hangen aan een haak in de brandende zon te koop. Ook de vliegen genieten volop van het vlees. Kipfiletjes zijn ook niet te vinden, je moet de kip eerst zelf slachten. Wij houden het liever bij groentes als uien, tomaten, aubergines, garden eggs (soort kleine kalabas-achtige aubergines) en we kunnen ook lekker Hollands doen met aardappels, wortels of bloemkool. Nadat we goed hebben afgedongen gaan we met een grote zak vol groente en fruit weer de chaos uit naar huis.

We hebben niet elke dag zin in deze chaos, dus boffen we dat er in onze straat ook een aantal groentekraampjes te vinden zijn, al is de selectie niet zo uitgebreid. Voor vlees (en andere luxere dingen) bezoekt Marieke tenminste 1 keer per week de Shoprite, een grote Zuid-Afrikaanse supermarkt keten waar je toch nog een beetje het Albert Heijn gevoel in krijgt. Hier moeten we alleen wel speciaal langs, want in deze stad met 2 miljoen inwoners zijn maar 4 grote supermarkten in Westerse stijl te vinden. De supermarkt is dan wel rustiger, maar ook een stuk duurder en saaier. Gelukkig kunnen we hier wel ‘gewone’ kipfilet en hamburgers kopen, en ook zout bruin brood, wat hier in Oeganda echt een unicum is.

Voor simpele dingen als water, pinda’s en koekjes kunnen we gewoon in onze eigen wijk naar de supermarkt. Er zijn hier 3 kleine supermarktjes en we zijn de enige blanken in onze wijk, dus we worden bij binnenkomst altijd herkent en vrolijk begroet. Deze week is er een ware revolutie in de supermarkten aan de gang, opeens hebben 2 van de drie supermarkten in Kyebando een computer om af te rekenen, in plaats van het oude vertrouwde schrift waarin ieder artikel werd opgeschreven ;-) Ze zijn er heel trots op, en als wij dan vertellen dat er in Nederland supermarkten zijn met kassa’s zónder een medewerker, dan kijken ze je aan alsof ze water zien branden….

Afgelopen weekend hadden we onze première ‘kleding kopen’. Na 5 maanden in de zon lopen en in een emmer wassen is onze kleding er niet beter op geworden en waren we wel toe aan iets nieuws. Midden in het drukste gedeelte van de stad, tussen de grote taxi (minibus) parken en het busstation, hadden we leuke blousjes en jurken zien hangen. Jan was als een echte man snel klaar; binnen een half uur was hij voor in totaal € 25 euro 3 bloesjes en een spijkerbroek rijker. Marieke deed er wat langer over, winkeltje voor winkeltje ging ze af op zoek naar wat nette, hippe jurken voor haar werk bij FAWE om na ruim 2 uur weer bij één van de eerste winkeltje te eindigen. Net als met het kopen van eten moesten we ook hier weer flink afdingen. Gelukkig weten we ondertussen wat het zou moeten kosten dus betalen we absoluut niet meer dan de Ugandezen. Op de foto’s vind je het resultaat!

Ondertussen vliegt de tijd hier, we zijn alweer over de helft van onze tijd in Kampala! We hebben het erg naar ons zin en hebben echt een leventje gekregen hier. Ondanks dat we soms best mensen uit Nederland missen, moeten we er nog lang niet aan denken om in het koude, overgeorganiseerde Nederland terug te komen.

Groetjes uit Kampala!